เขายังคงเล่นในตำแหน่งผู้รักษาประตูมือหนึ่งให้กับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในช่วงที่สโมสรทำผลงานได้ไม่ดีนัก ซึ่งจบลงด้วยการตกชั้นสู่ดิวิชัน 2 ในปี ค.ศ. 1974 ซึ่งเป็นฤดูกาลที่สเต็ปนีย์ทำประตูได้ 2 ประตูจากจุดโทษ ทำให้เขาเป็นผู้ทำประตูสูงสุด (ร่วม) ในวันคริสต์มาส[3] เป็นเวลาครึ่งฤดูกาลที่เขาถูกแทนที่โดยจิมมี่ ริมเมอร์ ผู้รักษาประตูมือสองซึ่งเป็นเด็กฝึกหัดของสโมสร ในตอนนี้ ทอมมี่ โดเชอร์ตี อดีตผู้จัดการทีมเชลซีของสเต็ปนีย์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการทีมคนใหม่ของยูไนเต็ด พวกเขากลับสู่ดิวิชั่น 1 ในฐานะแชมป์ดิวิชั่น 2 หลังจากตกชั้นเพียง 1 ฤดูกาล (1974-75) ในช่วงเวลานี้ สเต็ปนีย์ได้รับบาดเจ็บแบบแปลกประหลาดเมื่อเขาขากรรไกรหลุดขณะตะโกนสั่งเพื่อนร่วมทีมเนื่องจากการป้องกันที่ไม่เป็นระเบียบ[4]

2 ฤดูกาลถัดมา สเต็ปนีย์เป็นผู้อยู่เบื้องหลังทีมผู้เล่นใหม่ที่อายุน้อยที่โดเชอร์ตีซื้อมาอย่างชาญฉลาดและจัดตั้งทีมเยาวชนอย่างเป็นระบบ ในช่วงเวลานี้ สเต็ปนีย์ต้องแข่งขันกับแพดดี โรช เพื่อชิงตำแหน่งผู้รักษาประตูมือ 1 สเต็ปนีย์เป็นผู้เล่นคนเดียวที่มีประสบการณ์ที่เวมบลีย์ในระดับสโมสรเมื่อยูไนเต็ดเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศเอฟเอคัพปี 1976 และความประหม่าของผู้เล่นดาวรุ่งทำให้เซาแทมป์ตันซึ่งอยู่ในดิวิชั่น 2 ชนะ 1-0 สเต็ปนีย์ไม่มีโอกาสเซฟประตูชัยจากบ็อบบี สโต๊ค ซึ่งเป็นลูกยิงช่วงท้ายที่ยูไนเต็ดอ้างว่าไม่ได้ประตูเพราะสโต๊คมาจากตำแหน่งล้ำหน้า

ยูไนเต็ดเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศเอฟเอคัพอีกครั้งในปี 1977 กับลิเวอร์พูล และครั้งนี้ก็ประสบความสำเร็จ สเต็ปนีย์เซฟลูกยิงหัวกระสุนของจิมมี่ เคสได้แต่ก็เข้าประตูและกลับมาเสมอกันเมื่อสจ๊วร์ต เพียร์สันทำประตูให้ยูไนเต็ด จิมมี่ กรีนฮอฟฟ์ นำยูไนเต็ดขึ้นนำอย่างรวดเร็วและกลายเป็นประตูชัย และสเต็ปนีย์เซฟได้ดีในช่วงท้ายเกม ทำให้ลิเวอร์พูลพลาดการไล่ล่า 'เทรเบิลแชมป์' ครั้งแรกในวงการฟุตบอลอังกฤษ (หลังจากคว้าแชมป์ลีกไปแล้ว และอีกไม่กี่วันต่อมาก็คว้าแชมป์ยูโรเปียนคัพเป็นครั้งแรกจากทั้งหมด 6 ครั้ง)

สเต็ปนีย์เป็นผู้เล่นคนเดียวของยูไนเต็ดในทีมที่ชนะเอฟเอคัพปี 1977 ที่เหลือจากการคว้าแชมป์ยูโรเปี้ยนคัพเมื่อ 9 ปีก่อนหน้านั้น สเต็ปนีย์ยังเป็นผู้เล่นคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ที่เล่นให้กับสโมสรภายใต้ผู้จัดการทีม เซอร์แมตต์ บัสบี ก่อนที่จะออกจากสโมสรเมื่อจบฤดูกาลถัดมา